نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشیارگروه علوم قرآنی دانشگاه علوم و معارف قرآن دانشگاه تهران، ایران

2 کارشناس ارشد تفسیر قرآن، دانشگاه قرآن و حدیث شهر ری، تهران، ایران

چکیده

یکی از عالی‌ترین مفاهیم قرآنی که از سوی معصومان نیز مورد تأیید قرار گرفته، مسئلۀ «بداء» است. اگرچه «بداء» به معنای امکان تغییر مقدرات غیر حتمی خداوند بر اساس افعال اختیاری انسان و پاره‌ای حوادث و وقایع و شرایط ویژه، در میان عموم علمای متأخر شیعه پذیرفته شده؛ امّا این مسئله در میان عالمان متقدم، از نظر مفهوم و ماهیّت آن، با اختلاف‌هایی همراه بوده­است. کلینی از جمله کسانی است که نظر او با نظر مشهور فعلی عالمان شیعه، کاملاً هماهنگ می­باشد. در این نوشتار، مستندات قرآنی باب بداء از کتاب کافی مورد بررسی قرار خواهد گرفت و در ضمن آن، به تبیین درست این مسئله و به ویژه عدم تنافی این مسئله با علم علی الاطلاق خداوند، بر اساس روایات موجود در این کتاب، راستی آزمایی خواهد شد. کلینی؛ «بداء» را به معنای مشهور آن، با استناد به آیات مختلف از قرآن، پذیرفته و آن را جزء اعتقادات ضروری شیعه، بر شمرده­است. طبق روایات کافی، ‌همۀ پیامبران الهی در طول تاریخ، امت خود را به این باور فراخوانده‌اند. همچنین این مسئله تنها در دایره قضای غیر محتوم خداوند، معنا پیدا می‌کند و علم الهی، هم قضای پیشین و هم قضای تغییر یافته در این پدیده را در بر دارد. بر این اساس، باور به مسئله بداء، هرگز به منزلۀ اعتقاد به جهل و یا نقص پروردگار متعال نمی‌باشد.

کلیدواژه‌ها

منابع و مآخذ
-                    قرآن کریم.
-                    ابن اثیر جزری، مبارک بن محمد. (1367ش.). النهایة فی غریب الحدیث و الاثر چ چهارم. قم: اسماعیلیه.
-             ابن جوزی، عبدالرحمن. (1407ق.). زاد المسیر فی علم التفسیر. تحقیق: محمد بن عبد الرحمن عبدالله. چ اول. بیروت: دارالفکر.
-             ابن جوزی، عبدالرحمن. (1418ق.). کشف المشکل من حدیث الصحیحین. تحقیق: علی حسین بوّاب. چ اول. ریاض: دارالوطن.
-                    ابن حنبل، احمد. (بی­ تا). المسند. بیروت: دار صادر. بی­تا.
-                    ابن قتیبه دینوری، عبدالله بن مسلم ،تأویل مختلف الحدیث، بیروت: دارالکتب العلمیّه، بی­تا.
-                    ابن­کثیر دمشقی. (1412ق.). تفسیر القرآن العظیم. تحقیق: یوسف عبدالرحمن مرعشلی. چ اول. بیروت: دارالمعرفه.
-                    ابن منظور، محمد بن مکرم. (1405ق.). لسان العرب. چ اول. قم: نشر ادب حوزه.
-                    بخاری، محمد بن اسماعیل. (1401ق.). صحیح بخاری. بیروت: دارالفکر.
-                    بدر الدین عینی، محمود بن احمد. (بی­تا). عمدة القاری. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
-             ثعلبی، احمد بن محمد. (1442ق.). الکشف و البیان عن تفسیر القرآن. تحقیق: ابی محمد بن عاشور. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
-                    جنّاتی، محمد ابراهیم. (1370ش.). منابع اجتهاد از دیدگاه مذاهب اسلامی. تهران: انتشارات کیهان.
-                    خویی، سید ابولقاسم. (١٣٧٥ ش.). محاضرات فی اصول الفقه. چ اول. قم: انتشارات کیهان.
-                    داماد، محمد باقر. (1374ش.). نبراس الضیاء. تحقیق: حامد ناجی اصفهانی، قم: هجرت.
-                    راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1427ق.). مفردات الفاظ القرآن. تحقیق: صفوان عدنان داودی. قم: طلیعة النور.
-                    زحیلی، وهبه. (1406ق.). اصول الفقة الاسلامی. دمشق: دارالفکر.
-                    سبحانی، جعفر. (1413ق.). مع الشیعة الامامیّه فی عقائدهم. قم: معاونت آموزش و پژوهش اسلامی.
-                    سیوطی، عبدالرحمن. (بی­تا). الدّر المنثور. بیروت: دارالمعرفه.
-                    صدر الدین شیرازى، محمد بن ابراهیم. (1383 ش.). شرح أصول الکافی. تهران: صدرا.
-                    صدوق، محمد بن بابویه قمی. (بی­تا). التوحید. تحقیق: سید هاشم حسینی طهرانی. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
-                    طباطبائی، سید محمد حسین. (بی­تا). المیزان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسه نشر اسلامی.
-                    طبرانی، سلیمان بن احمد. (بی­تا). المعجم الکبیر. تحقیق: حمدی عبد الحمید سلفی. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
-                    طبرسی، ابو علی فضل بن حسن. (1415ق.). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، بیروت: مؤسسه اعلمی.
-                    طبری، محمد جریر. (1415ق.). جامع البیان عن تأویل آی القرآن. تحقیق: شیخ خلیل میس. بیروت: دارالفکر.
-                    طریحی، فخرالدین. (1362 ش.).مجمع البحرین. تحقیق: سید احمد حسینی. تهران: مرتضوی.
-                    طوسی، محمد بن حسن. (1411ق.). الغیبه. تحقیق: شیخ عباد الله تهرانی. قم: مؤسسه معارف اسلامی.
-                    عسگری، سید مرتضی. (1377ش.). بداء یا محو و اثبات الهی. مجمع علمی اسلامی.
-             عیّاشی، محمد بن مسعود. (بی­تا). تفسیر عیاشی. تحقیق: حاج سید هاشم رسولی محلاتی. چ اول. تهران: المکتبة العلمیّة الاسلامیّه.
-                    فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق.). العین. تحقیق: مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی. چ دوم. قم: دارالهجره.
-                    فیومی، احمد بن محمّد بن علی مقری. (١٤٢٠ق.). المصباح المنیر. چ اول. بیروت: المکتبة العصریه.
-             قرطبی، محمد بن احمد. (بی­تا). الجامع لأحکام قرآن. تحقیق: احمد بن عبدالعلیم بردونی. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
-                    کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق. (١٤٣٠ق.). الکافی. چ اول. قم: مرکز دار الحدیث.
-                    مازندرانى، محمد صالح بن احمد. (1382 ق.). شرح الکافی-الأصول و الروضه (للمولى صالح المازندرانی). تهران: بی­نا.
-                    هیثمی، علی بن ابی‌بکر. (١٤٠٨ق.). مجمع الزوائد و منبع الفوائد. چ اول. بیروت: دارالکتب العلمیه.