نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار، گروه علوم سیاسی، پژوهشکده علوم اجتماعی، پژوهشگاه «حوزه» و «دانشگاه»، قم، ایران
چکیده
آیت‌الله عبدالله جوادی‌آملی از اندیشمندان‌معاصری است که در حوزه‌های گوناگون علوم انسانی-اسلامی، به‌ویژه کلام سیاسی، صاحب‌نظر بوده و شخصیت علمی او به دلیل جامعیت‌نسبی در دین‌شناسی و پردازش مسائل کلام‌سیاسی، و همچنین ورود به سیاست نظری و عملی در جایگاه عالم‌دینی، شایسته بررسی و تحلیل از ابعادمختلف، ازجمله جریان‌های فکری رقیب تأثیرگذار، به‌منظور کشف ابعاد مختلف کلام‌سیاسی اوست.(هدف) زیرا اندیشه‌های رقیب تمایز دستگاه‌فکری اندیشمند را برجسته می‌سازد. بر این‌اساس، نشان‌دادن و کشف غیریت‌سازی‌های جوادی‌آملی نسبت به رهیافت‌های دیگر ومیزان تاثیر و نوع مواجهه آن‌ها درنگرش وی مساله‌پژوهش است(مساله) که درپاسخ به پرسش درباره جریان‌های فکری رقیب تأثیرگذار بر کلام‌سیاسی جوادی‌آملی، برپایه هرمنوتیک‌اسکینر و مفهوم زمینه‌های ذهنی او،(چارچوب‌نظری) و با روش تحلیلی-توصیفی(روش) بر این‌ادراک است که شش جریان دانشی-ارزشی رقیب، شامل اومانیسم، لیبرالیسم، سکولاریسم، پلورالیسم، هرمنوتیک و نظریه قبض‌وبسط تئوریک شریعت، به‌عنوان بخشی از زمینه‌های ذهنی، بر کلام سیاسی جوادی‌آملی تأثیرگذار بوده‌اند.(فرضیه) برخی از یافته‌های مقاله درباره دیدگاه جوادی‌آملی نسبت به این مقوله‌ها عبارتند از: اومانیسم افراطی به‌معنای ادعای ربوبیت و نظریه «حیوان‌مداری»؛ لیبرالیسم به‌معنای اباحه‌گری؛ سکولاریسم به‌معنای جدایی دین از دنیا، جدایی دین از امور اجتماعی و جدایی دین از سیاست؛ پذیرش پلورالیسم نجات و پلورالیسم سیاسی، و رد پلورالیسم‌معرفتی به‌معنای حقانیت هم‌زمان همه ادیان و مکاتب؛ رد هرمنوتیک‌فلسفی رادیکال، همسویی با هرمنوتیک‌کلاسیک و داشتن‌اشتراکاتی با هرمنوتیک‌مدرن؛ و لزوم تهذیب و احیای نظریه قبض‌وبسط به دلیل لغزش‌های فراوان آن.(یافته‌ها) بر این اساس، تحلیل و مواجهه با این مکاتب‌فکری نقش‌اساسی در شکل‌گیری و توسعه کلام‌سیاسی جوادی‌آملی داشته و او بیش از همه با نظریه قبض‌وبسط و سپس سکولاریسم مواجهه‌انتقادی داشته است.(نتیجه)
عنوان مقاله [English]
Formulating the position of influence and the confrontation of competing knowledge-value streams in the political discourse of Ayatollah Javadi Ameli (based on Skinner's hermeneutics)
نویسنده [English]
- ali aqajani
Assistant Professor, Department of Political Science, Research Institute of Social Sciences, "Houze" and "University" Research Institute, Qom, Iran
چکیده [English]
Ayatollah Abdullah Javadi Amoli is a contemporary thinker who is an expert in various fields of Islamic humanities, especially political theology. Due to his relative comprehensiveness in theology and processing of political theology issues, as well as his entry into theoretical and practical politics as a religious scholar, his scientific personality is worthy of examination and analysis from various dimensions, including influential rival intellectual movements, in order to discover the various dimensions of his political theology. (Objective) Because rival ideas highlight the distinction of the thinker's intellectual system. Accordingly, showing and discovering Javadi Amoli's otherings towards other approaches and the extent of their impact and type of encounter in his view is a research problem (problem) that, in response to the question about the competing intellectual currents influencing Javadi Amoli's political discourse, is based on Skinner's hermeneutics and his concept of mental backgrounds (theoretical framework) and with an analytical-descriptive method (method) on the understanding that six competing knowledge-value currents, including humanism, liberalism, secularism, pluralism, hermeneutics, and the theory of theoretical contraction and expansion of Sharia, as part of mental backgrounds, have influenced Javadi Amoli's political discourse. (hypothesis) Some of the findings of the article about Javadi Amoli's view towards these categories include: extreme humanism in the sense of claiming lordship and the theory of "animalism"; Liberalism means liberalism; secularism means the separation of religion from the world, the separation of religion from social affairs, and the separation of religion from politics; acceptance of salvation pluralism and political pluralism, and rejection of epistemological pluralism in the sense of the simultaneous legitimacy of all religions and schools; rejection of radical philosophical hermeneutics, alignment with classical hermeneutics, and having commonalities with modern hermeneutics; and the need to refine and revive the theory of contraction and expansion due to its many slips. (Findings) Accordingly, analysis and exposure to these schools of thought have played a fundamental role in the formation and development of Javadi Ameli's political discourse, and he has had a critical exposure to the theory of contraction and expansion and then secularism most of all. (Conclusion)
)