Document Type : Original Article

Authors

1 Associate Professor of Theoretical Foundation, University of Tehran, Tehran, Iran

2  Phd of kalam religions. University of Religions and Denominations, Qom, Iran.

3 Associate Professor of Islamic knowledge. Qom University of Medical Science and Health Services, Qom, Iran

Abstract

Paying attention to the literal meaning of the word messenger and prophet in the Qur'an, and when they are addressed as messengers when they are prophets, is an important point that has received less attention from Quranic scholars. Some have interpreted both as meaningful and a group as a meaningful contrast between the words of the Prophet and the Messenger. The present study examines the views of Fakhr Razi and Allameh tabataba'i using library and descriptive-analytical methods. Fakhr Razi considers the criterion for choosing a prophet to be only the prayers of God by God and considers the prophet to mean a human being who is different from other people through revelation. According to Fakhr Razi, such a person becomes a messenger whenever he is commissioned to propagate revelation. He also considers the relationship between the two to be general and especially absolute. But according to Allameh Tabataba'i, the Prophet is a person who expresses to the people what is good for their livelihood and resurrection, and the Messenger is the one who carries a special mission, including the completion of a proof that seeks to oppose that torment and destruction and the like. Therefore, according to Allameh, the mission is a special and superfluous description of prophecy. Therefore, according to the above definition, it can be said that what Allameh knows as a "Prophet" is "Messenger" according to Fakhr Razi.

Keywords

منابع و مآخذ
-                    قرآن کریم.
-                    آمدی، سیف الدین. (1424ق). أبکار الأفکار فی اصول الدین. قاهره: دارالکتب.
-                    ابن ابی الحدید، عبدالحمید. (1406ق). شرح نهج البلاغه. محقق ابراهیم محمد ابوالفضل. قم: مکتبة آیة الله مرعشی نجفی.
-                    ابن فورک، محمدبن حسن. (بی تا). مجرد مقالات الشیخ ابی الحسن اشعری. بیروت: دار المشرق.
-                    ابن منظور، محمدبن مکرم. (1414ق). لسان العرب. بیروت: دار صادر.
-                    ایجی، عبدالرحمان. (1419ق). المواقف. بیروت: دارالکتب الاسلامیه.
-                    بحرانی، ابن میثم. (1406ق). قواعد المرام فی علم الکلام. قم: مرعشی نجفی.
-                    جرجانی، علی بن محمد. (1419ق). شرح المواقف. بیروت: دارالکتب العلمیه.
-                    حلی، حسن بن یوسف. (1407ق). کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد. قم: موسسه الاسلامی.
-                    فراهیدی، خلیل بن احمد. (1409ق). کتاب العین. محقق مهدی مخزومی و ابراهیم سامرائی. قم: دارالهجره.
-                    راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (بی تا). مفردات. تحقیق صفوان عدنان. بیروت: دارالشامیه.
-                    صفار، محمدبن حسن. (1362ش). بصائرالدرجات فی فضائل آل محمد (ص). تهران: اعلمی.
-                    طریحی، فخرالدین بن محمد. (1375ش). مجمع البحرین. محقق احمد حسینی اشکوری. تهران: مکتبة المرتضویه.
-                    طباطبائی، محمدحسین. (1338ق). شیعه (مجموعه مذاکرات با پرفسور هانری کربن). قم: انتشارات هجرت.
-                    طباطبائی، محمدحسین. (1348ق). شیعه در اسلام. بی­جا: بی­نا.
-             طباطبائی، محمدحسین. (1413ق). المیزان فی تفسیر القرآن. ترجمۀ محمدباقر موسوی همدانی. قم: منشورات جماعه المدرسین. 1413ق.
-             فخرالدین رازی، محمدبن عمر. (1407ق). المطالب العالیه من العلم الالهی. تحقیق دکتور احمد حجازی السقا. بیروت: دارالکتاب العربی.
-                    فخرالدین رازی، محمدبن عمر. (1420). المحصل. قاهره: مکتبة دار التراث.
-             فخرالدین رازی، محمدبن عمر. (بی تا). النبوات و ما یتعلق بها. تحقیق دکتور احمد حجازی السقا. قاهره: مکتبه الکلیات الازهریه.
-                    فخرالدین رازی، محمدبن عمر. (1411ق). التفسیر الکبیر. بیروت: دار الکتب العلمیه.
-                    قرشی، سید علی اکبر. (1371ش). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
-             کلینی، محمدبن یعقوب. (1375ش). اصول کافی. ترجمه و شارح هاشم رسولی و جواد مصطفوی. تهران: کتابفروشی علمیه اسلامیه.
محمد عبدالحمید محمد. (2004م). النبوه بین فخرالدین الرازی و ابن عربی. مصر: دار الوفاء