قرآن کریم.
ابن‌فارس، ابوالحسین احمدبن فارس‌بن زکریابن حبیب. (1404ق.). معجم مقائیس اللغه. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
ابن‌منظور، جمال‌الدین ابوالفضل محمدبن مکرم‌بن علی. (1414ق.). لسان‌العرب. بیروت: دارالفکر للطباعة و النشر.
ابن‌سینا، حسین‌بن عبدالله. (1413ق.). الاشارات و التنبیهات. بیروت: به کوشش سلیمان دنیا.
ابوالفتوح رازی، حسین‌بن علی. (1408ق.). روض‌الجنان و روح‌الجنان فی تفسیر القرآن. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
انصاری. مسعود. (۱۳۸۹ش.). تفسیر کشاف. تهران: ققنوس.
بنیاد پژوهش‌های اسلامی. (1415ق.). شرح المصطلحات الکلامی. مشهد: گروه کلام و فلسفه بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
جوادی آملی، عبدالله. (1389ش.). هدایت در قرآن. قم: اسراء.
جوهری، اسماعیل‌بن حماد. (1376 ق.). الصحاح. بیروت: دار العلم للملایین.
حسن‌زاده آملی، حسن. (۱۳۶۹ش.). خیرالاثر در جبر والقدر. تهران: قبله.
خرمشاهی. بهاءالدین. (بی‌تا). «سهم ایرانیان در تفسیر قرآن». مجموعة مقالات کنگرة شیخ مفید. شمارة ۳۷.
ذهبی، محمدحسین. (۱۴۰۷ق.). التفسیر و المفسرون. بیروت: دارالقلم.
رازی، فخرالدین. (1420 ق.). مفاتیح‌الغیب. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
محسن عبدالحمید. (۱۳۹۴ق.). الرازی مفسراً.بغداد: دارالحریة.
راغب اصفهانی، حسین‌بن محمد. (1412ق.). المفردات فی غریب القرآن. دمشق: دارالعلم الدار الشامیة.
زبیدی، محمدبن محمد. (1414ق.). تاج‌العروس. بیروت: دارالفکر.
زمخشری، محمودبن عمر. (1407ق.). الکشاف عن حقائق التنزیل. بیروت: دارالکتاب العربی.
بنیاد پژوهش‌های اسلامی. (1415ق.). شرح المصطلحات الکلامی. مشهد: گروه کلام و فلسفة بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
طباطبایی، محمدحسین. (۱۳60ش.) . تفسیر المیزان. قم: نشر اسلامی.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (1372ش.). مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن. تهران: انتشارات ناصرخسرو.
طبرسی، فضل‌بن حسن. (۱۳۷۷ش.). تفسیر جوامع‌الجامع. ترجمة مترجمان. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
فیومی، احمدبن محمد. (1414ق.). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی. قم: مؤسسة دارالهجرة.
قرشی، علی‌اکبر. (1371ش.). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیه.
مجلسی، محمدباقر. (1403ق.). بحارالانوار. بیروت: مؤسسة الوفاء.
محفوظی، عباس. (1391ش.). «ویژه‌نامة علّامه طباطبایی». مجلة بصائر. سال سوم.
مطهری، مرتضی. (1389ش.). حق و باطل. تهران: صدرا.
معرفت، محمدهادی. (۱۳۸۸ش.). تفسیر و مفسرون. قم: تمهید.
معروف، نایف. (142). المعجم الوسیط فی الاعراب. بیروت: دارالنفائس.
مکارم شیرازی، ناصر. (1374ش.). تفسیر نمونه. تهران: دارالکتب الإسلامیه.
مهدوی‌راد محمدعلی. (بی‌تا). «جایگاه المیزان در میان تفاسیر».کیهان فرهنگی. شمارة 8 . سال ششم.
مهنا، عبدالله علی. (1413ق.).لسان‌اللسان. بیروت: دارالکتب العلمیة.
)