%0 Journal Article %T هدایت و ضلالت قرآنی و رابطةآن با اختیار انسان از منظر علّامه طباطبایی، فخر رازی و زمخشری %J پژوهشنامه کلام تطبیقی شیعه %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 2717-1108 %A کربلایی پازوکی, علی %A نوروزی, زینت %D 2019 %\ 06/22/2019 %V 1 %N 1 %P 355-329 %! هدایت و ضلالت قرآنی و رابطةآن با اختیار انسان از منظر علّامه طباطبایی، فخر رازی و زمخشری %K هدایت %K ضلالت %K اختیار %K جبر %K طباطبایی %K فخر رازی %K زمخشری %R 10.22054/jcst.2019.42474.1010 %X یکی از موضوعات مهم قرآنی مسئلة هدایت و ضلالت است؛ در این رابطه، قرآن در مواردی هدایت و ضلالت را به خدا نسبت می‌دهد و درآیاتی نیز بر اراده و اختیار انسان در هدایت و ضلالتش تأکید دارد. چه رابطه‌ای بین هدایت و ضلالت الهی و نقش افعال اختیاری و ارادةانسان از منظر قرآن وجود دارد؟ این تحقیق با روش توصیفی، تحلیلی و تطبیقی به بررسی آیات هدایت و ضلالت در قرآن از دیدگاه علّامه طباطبایی در تفسیر« المیزان» ، فخررازی در تفسیر مفاتیح‌الغیب و زمخشری در تفسیر کشاف  می‌پردازد. هدف این پژوهش، یافتن رابطه‌ای معنادار بین هدایت و ضلالت الهی است که از ظاهر  برخی ازآیات قرآن فهمیده می‌شود و نیز نقش اختیار و ارادة انسان در این موضوع که از بعضی آیات دیگر استنباط می‌شود.  علّامه طباطبایی هدایت ابتدایی و توفیقی را به ارادة الهی و ضلالت ابتدایی را به ارادة انسانی و ضلالت کیفری را نوعی مجازات الهی می‌داند؛ فخر رازی با پذیرش مسلک جبرگرایانه، خداوند را خالق همه‌چیز از جمله هدایت و ضلالت بیان کرده است و زمخشری، براساس مکتب اعتزال، استناد هدایت و ضلالت در آیات قرآن به خداوند را نوعی مجاز می‌داند و بر نقش اراده و اختیار انسان تأکید دارد. %U https://jcst.atu.ac.ir/article_9864_bea3ef0c5bbb0141fa59c2f39bf2c6cf.pdf